Yπάρχει χρόνος για το καθετί, αλλά ο χρόνος σαν παιδί που παίζει ρίχνοντας πεσσούς, κατά τον στοχασμό του Ηράκλειτου, είναι μετρήσιμος μόνο από τους ανθρώπους.
O χρόνος τον οποίο μελέτησε ο μεγάλος αστροφυσικός Stephen Hawking, στάθηκε καλός μαζί του μέχρι τις 14 Μαρτίου, όταν ανακοινώθηκε ο θάνατός του. Η είδηση βαριά στον επιστημονικό χώρο: «Σε ηλικία 76 ετών απεβίωσε, στο σπίτι του στο Cambridge, ο εμβληματικός Βρετανός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος εδώ και δεκαετίες βρισκόταν καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, εξαιτίας ανίατης νευρολογικής νόσου».
Σχετικά με τον θάνατο, είχε πει χαρακτηριστικά: «Έχω ζήσει με την προοπτική ενός πρώιμου θανάτου για τα τελευταία 49 χρόνια. Δεν φοβάμαι τον θάνατο, αλλά δεν βιάζομαι να πεθάνω. Έχω τόσα πολλά που μπορώ να κάνω πρώτα».
Στο Σύμπαν δεν υπάρχει χρόνος αλλά ο Ηρακλείτιος Αιών. Ολόκληρο το Σύμπαν και το σύνολο του χρόνου περιέχονται μέσα μας. Αξίζει να ζούμε λοιπόν στιγμές φωτεινές και να δίνουμε το χρόνο μας σε πράγματα που μας προάγουν και μας οδηγούν στην ολοκλήρωσή μας. Έτσι, η παρουσία μας στη γη θα έχει νόημα.
Μερικές σκέψεις για μια εξαιρετική διάνοια, τον Stephen Hawking, που πέρασε μέσα από την επιστήμη τη δική του σύντομη ιστορία του χρόνου “ABriefHistoryofTime”.
Ο αστροφυσικός με την χαρακτηριστική μεταλλική φωνή, ο Stephen Hawking, έμοιαζε με κατασκευασμένη φιγούρα κακού παραμυθιού, όπου η τύχη του χάρισε τον πλανήτη και πέρα από αυτόν την ικανότητα να ταξιδεύει στις παρυφές του χρόνου και να βλέπει τι γίνεται στους γαλαξίες, αλλά ταυτόχρονα του στέρησε τη δυνατότητα να απολαμβάνει τα πιο απλά πράγματα, όπως το να σηκώσει το ποτήρι για να πιει νερό.
Ο μεγάλος επιστήμονας δεν μπορούσε να κουνήσει εκούσια ή ακούσια κανέναν μυ του σώματός του, με αποτέλεσμα να είναι κυριολεκτικά εγκλωβισμένος σε αυτό. Και όμως, δεν έζησε μόνο τα περισσότερα χρόνια της ζωής του σε απόλυτη αναπηρία, αλλά κατάφερε να εργάζεται προσφέροντας στην επιστημονική πραγματεία μια νέα θέαση του κόσμου που μας περιβάλλει.
Μέχρι την τελευταία βδομάδα πριν φύγει από τη ζωή άφησε πίσω του την εργασία του για το πολυσύμπαν, με τίτλο: ‘’Μια ομαλή έξοδος από τον αιώνιο πληθωρισμό’’, η οποία έχει υποβληθεί σε κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό και εξετάζεται. Ο Stephen Hawking σε αυτή προβλέπει ότι το σύμπαν μας θα λάβει τέλος όταν τα άστρα ξεμείνουν από ενέργεια. Δεν αποκλείει όμως ότι θα μπορέσουν οι επιστήμονες τελικά να βρουν εναλλακτικά σύμπαντα. Στην ακόμα αδημοσίευτη εργασία του, αναφέρεται σε πολλαπλές μεγάλες εκρήξεις (Big bang) καθεμία από την οποία δημιούργησε το δικό της σύμπαν, με τελικό αποτέλεσμα ένα πολυσύμπαν (multiverse).
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Ο Hawking αποτελεί έμπνευση για μένα, διότι μελέτησα τη θεωρία του για τις μαύρες τρύπες. «Μεταξύ των σημαντικών επιστημονικών εργασιών του ήταν μια συνεργασία με τον Roger Penrose επάνω σε θεωρήματα βαρυτικής μοναδικότητας στο πλαίσιο της γενικής σχετικότητας και η θεωρητική πρόβλεψη ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία, που συχνά καλείται Hawking Radiation», διαβάζουμε στο Wikipedia, «O Hawking ήταν ο πρώτος που εξέθεσε μια κοσμολογία που εξηγήθηκε από μια ένωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής. Είναι φανατικός υποστηρικτής της ερμηνείας πολλών κόσμων της κβαντικής μηχανικής».
Αυτό το πάθος του για ζωή και παρατήρηση εικόνων πέρα από τα φαινόμενα, μου έδωσε τη δύναμη να δημιουργήσω τη δική μου θεωρία των πάντων, τη θεωρία της ολότητας, τη «Σπείρα της Θετικής Ενέργειας», που βασίζεται στο Hawking Radiation και στην οποία προχώρησα πέρα από τα δικά μου όρια παρουσιάζοντάς την ως εργαλείο αυτοβελτίωσης και αυτοπαρατήρησης.
Είναι αλήθεια ότι ο Hawking μετρήθηκε με τις μεγαλύτερες διάνοιες της εποχής, ενώ ακόμα και σήμερα είναι αξεπέραστες οι θεωρίες του. Είναι επίσης αλήθεια ότι μετρήθηκε με τον εαυτό του και δοκιμάστηκε σκληρά, ενώ συνέχιζε να παράγει έργο πέρα από τα όρια της ηλικίας, της αντοχής, των προγνώσεων για την υγεία του, της ίδιας της επιστήμης.
Στην ταινία ‘’Η Θεωρία των πάντων’’ ξαναείδα τον άνθρωπο πίσω από τα γυαλιά και τη χαρακτηριστική σύσπαση του προσώπου και συγκινήθηκα. Πήγα πίσω στο γραμμικό χρόνο, όταν επί ένα χρόνο μελετούσα όλα τα βίντεο που έδειχναν τη ζωή και τις θεωρίες του. Τον άκουσα πάλι να μιλά για όλα όσα τον απασχόλησαν και τον ώθησαν να ξεπεράσει την ίδια την αρρώστιά του.
Ο κάθε θεατής ζει μέσα από την ταινία το δικό του σενάριο και ταυτίζεται με τις πλευρές του ήρωα με τις οποίες αισθάνεται ψυχικά συγγενής.
Η ταινία ονειρεμένα αληθινή. Η κινηματογραφία απρόσμενα εκπληκτική, ενώ η επιλογή του Cambridge έδωσε μια μαγεία και ένα ιδιαίτερο χρώμα, αφού αποτελεί διαχρονική αξία, όπως και ο σπουδαίος επιστήμονας.
Στη ‘’Θεωρία των Πάντων’’, η οποία προβλήθηκε το 2015 στις αίθουσες, η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή, γιατί τελικά η ζωή γράφει τα πιο απίθανα σενάρια. Καλεί εμάς τους πρωταγωνιστές να ζήσουμε τον ρόλο μας και να υπερνικήσουμε τα εμπόδια που ως προκλήσεις έρχονται στο διάβα να μας διδάξουν και να μας προάγουν.
Τελικά τίποτα δεν είναι μαύρο- άσπρο, όπως υφαίνεται στην ταινία. Μέσα από σκιές, το φως διαγράφει την πορεία του. Όλα είναι σχετικά. Είμαστε όλοι κομμάτια μιας μεγαλύτερης διάνοιας και κολυμπάμε σε μια συμπαντική λεπτοφυή ατμόσφαιρα. Εκεί στροβιλίζονται οι αγωνίες, τα πάθη, οι αγάπες μας, οι ματαιώσεις και οι προσδοκίες και μας παρασύρουν σε έναν αέναο χορό. Ο Hawking ανέτρεψε τα δεδομένα της επιστήμης, ακόμα και τις ίδιες του τις θεωρίες.
Οι επιστημονικές του μελέτες άλλαξαν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή μας στο Σύμπαν και τη συνύπαρξή μας με το φυσικό περιβάλλον.
Η ταινία είναι μια βιογραφική, δραματική, αισθηματική ταινία, που βασίζεται στην αυτοβιογραφία TravellingtoInfinity: MyLifewithStephen, της Jane Hawking, της πρώτης συζύγου του επιστήμονα, τον οποίο ενσάρκωσε με μεγάλη επιτυχία ο Eddie Redmayne, και έλαβε το Όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου, μαζί με άλλα 3 Όσκαρ που έλαβε η ταινία ως καλύτερη ταινία 2015, καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου και καλύτερου Α’ γυναικείου ρόλου.
Δεν υπάρχει θεωρία των πάντων που να περικλείει και να αναλύει την ανθρώπινη υπόσταση. Η πολυπλοκότητα είναι η βάση της ύπαρξής μας και τα πάντα ρέουν και μας επηρεάζουν. Έχουμε έρθει να πραγματώσουμε την ύπαρξή μας και πρέπει να κρατάμε την εύθραυστη ισορροπία μεταξύ των σχέσεων που έχουμε μεταξύ μας και του πόνου της ματαίωσης των προσδοκιών μας.
Η ζωή συνεχίζεται νομοτελειακά και μας δόθηκε ως Θείο δώρο σε μια μικρή σχισμή του χρόνου. Ο Hawking είναι ένα παράδειγμα για όλους μας να συνεχίζουμε…