Απέναντι από τον Εθνικό κήπο, στην άκρη του πεζοδρομίου, καθόταν ο τουρίστας και ζωγράφιζε. Στην αρχή δεν κατάλαβα τι κάνει. Σταμάτησα και άρχισα να παρατηρώ προσεκτικά και είδα ότι στα πόδια του είχε ένα μπλοκ και κάτι έφτιαχνε.
Οι βιαστικοί περαστικοί του έριχναν ένα κέρμα γιατί έτσι που ήταν σκυμμένος και καθόταν ήρεμος εκεί δεν πρόσεχαν τι έκανε και θεωρούσαν ότι ζητιάνευε. Από κεκτημένη ταχύτητα του πετούσαν χρήματα στο κόκκινο τσαντάκι που είχε δίπλα του για να βάζει τις μπογιές του. Εκείνος όμως δεν έδινε καμία σημασία. Απορροφημένος στη τέχνη του.
Καθόταν με τις ώρες σε ένα κοντό καρεκλάκι και αποτύπωνε την αγγλικανική εκκλησία.
Πήγα όσο πιο κοντά μπορούσα για να βγάλω τη φωτογραφία και είδα πόσο την είχε ομορφύνει με το ταλέντο του. Και από το περαστικό ταξί η κοπέλα στο πίσω κάθισμα τον κοίταζε και απορούσε κι αυτή.
Εμείς προσπερνάμε κάθε μέρα και χάνουμε τις ομορφιές κάθε γωνιάς της πόλης μας.
Χάνουμε το νόημα των όσων συμβαίνουν γύρω μας, γιατί μας απασχολούν διαρκώς άλλα πράγματα. Η επιβίωση σκοτώνει το βίο μας. Κυνηγώντας το βιός χάνουμε τις χαρές της ζωής. Απλά πράγματα συμβαίνουν και δεν τα βλέπουμε.
Έγινα για λίγα λεπτά κι εγώ τουρίστρια και είδα με άλλα μάτια, τα μάτια του Γιαπωνέζου, την πόλη που μεγάλωσα.
Και απόρησα και θαύμασα και άλλαξε η οπτική και η διάθεσή μου.
Δοκιμάστε το κι εσείς και θα δείτε τι σας προσφέρει μια διαφορετική ματιά στη καθημερινότητα.
Οι Beatles το είπαν καθαρά στο τραγούδι τους: A day in the life, στιγμιότυπα ζωής που τρέχουμε όλοι να πιάσουμε και φεύγει. Έτσι είναι οι μέρες της ζωής μας περνούν και χάνονται αν δεν τους δώσουμε σημασία. Προτείνω να ακούτε το τραγούδι διαβάζοντας το άρθρο. Σας δίνω το link και εύχομαι να το χαρείτε !!!!
https://www.youtube.com/watch?v=usNsCeOV4GM
Πηγή Politisonline