Όχι σινεμά, ζωή

Συγκέντρωσα εικόνες από την πόλη μας, όπως μαζεύει η μέλισσα τη γύρη από τα λουλούδια. Τι καλύτερο να κάνω μια Παρασκευή απόγευμα μετά τη δουλειά; Μια απλή μέρα όπως οι άλλες, στο κέντρο. Αντιθέσεις συνθέτουν το σκηνικό.

Από το Κολωνάκι περνούν οι περαστικοί ντυμένοι ζεστά, συχνά σταματούν έξω από καλόγουστες βιτρίνες καταστημάτων. Περπατούν σε καθαρούς δρόμους με τα αλφαδιασμένα κτίρια, τα περισσότερα χτισμένα την εποχή του μεσοπολέμου, στολίδια της πόλης,

φτάνουμε στη 3η Σεπτεμβρίου, την οδό που μας θυμίζει το Σύνταγμα. Το ξέρατε ότι γι ´ αυτό ονομάστηκε έτσι η οδός, από την επανάσταση του 1843; Κέρδισαν οι στρατιωτικοί με το λαό, με αποτέλεσμα ο Όθωνας να παραχωρήσει Σύνταγμα και το πολίτευμα να γίνει έτσι συνταγματική μοναρχία. Ιστορία του δρόμου της Αθήνας. Τώρα εκεί γίνεται εμπόριο λογιών λογιών.

Για εμάς τους περαστικούς από τη ζωή, η Παρασκευή είναι το τέλος της εβδομάδας, έτσι την ορίσαμε. Το απόγευμα της ημέρας μας προετοιμάζει για το Σαββατοκύριακο που έρχεται. Αφήνουμε την δουλειά, περπατάμε για λίγο. Ύστερα παίρνουμε το αυτοκίνητο να πάμε πιο μακριά, να αλλάξουμε περιοχή και παραστάσεις. Βλέπουμε εικόνες παραεμπορίου στο κέντρο της πόλης, τρίκυκλα σταματούν και παίρνουν συσκευές και σιδερικά από σκουπίδια για να τα μεταπωλήσουν.

Παίρνουμε μια γεύση από ζωή και τελικά αναρωτιόμαστε αν ζούμε από σύμπτωση ή από επιλογή; Σκεφτείτε το, εμείς φτιάχνουμε την πραγματικότητα γύρω μας. Τελικά είναι πως βλέπουμε τα πράγματα, πως τα φωτίζουμε , με τη ματιά μας υπάρχουν. Εμείς ζωγραφίζουμε και αν θέλουμε η ζωή είναι γκρίζα ή πολύχρωμη. Σε αυτή την Αθήνα ζούμε, συντροφιά με τα τραγούδια της.