Έλληνας ultra-marathon runner, με παγκόσμια αναγνώριση, ο Γιάννης Κούρος, σε μια αποκλειστική συνέντευξη, μιλά για την αληθινή σημασία του Φειδιππίδειου Άθλου, τον Ηρόδοτο και την ειρήνη.
Πρόσφατα έδωσε μια συνέντευξη σε ξένο τηλεοπτικό Κανάλι, για τον Φειδιππίδειο άθλο, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος μαζί του, τον Άθλο που έκανε το 2005, καθώς και το 2011 και μας εξηγεί την αληθινή του σημασία.
Γράφει και φωτογραφίζει η Ιφιγένεια Τσαντίλη M.Sc. Δημοσιογράφος-Επικοινωνιολόγος
Γνώρισα τον Γιάννη Κούρο στο Παναθηναϊκό Στάδιο μετά τον τερματισμό του στη συμβολική διαδρομή Δελφοί- Παναθηναϊκό Στάδιο, το 1999.
Είχε σηκωθεί όλο το Στάδιο και χειροκροτούσε και εκείνος στεφανωμένος χαμογελούσε, με την ηρεμία των ανθρώπων που ξεπερνούν τις δυνατότητές τους και γνωρίζουν πώς να παραδειγματίζουν άλλους, με το ήθος και την δύναμη που διαθέτουν.
Πόσες φορές ξεπέρασε τα όρια της αντοχής του και στεφανώθηκε με την νίκη! Ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής Γιάννης Κούρος, σε προηγούμενη συνέντευξη που είχε πει τι χαρακτηρίζει τον υπερδρομέα μεγάλων αποστάσεων, ultra-marathon runner, που μπορεί να ισχύει και για τον μαραθωνοδρόμο: «Η ψυχική ιδιοσυγκρασία συνοδευόμενη από μία φιλοσοφία και στάση «υπέρβασης» , να υπερβεί τους φυσικούς περιορισμούς του κορμιού και να καταφέρει να καλύψει συγκεκριμένες αποστάσεις με μία λογική ταχύτητα, που απαιτείται ως κριτήριο, σύμφωνα και με την διάρκεια του αγώνα», αυτό είναι το ζητούμενο.
Φωτογραφία από το αρχείο του Γιάννη Κούρου
Τον ξανασυνάντησα στο κρατικό κανάλι ΡΙΚ στην Κύπρο, όπου είχε έρθει να τρέξει για τον Ραδιομαραθώνιο για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και συνομιλήσαμε στην καθημερινή ενημερωτική εκπομπή μου “Ώρα Κύπρου”.
Η επόμενη συνάντηση ήταν στο Θησείο στον πεζόδρομο το 2005, στην εκκίνηση του Φειδιππίδειου Άθλου, που τον χειροκροτήσαμε με την ευχή να τα καταφέρει να ξεπεράσει τον εαυτό του, όπως έκανε πάντα και στέφθηκε για μια ακόμα φορά νικητής!
Μου εκμυστηρεύτηκε τότε η προετοιμασία κράτησε 40 ημέρες, είχε πάει να ανοίξει την διαδρομή για να αναβιώσει τον Άθλο, περνώντας από την αρχαία διαδρομή, δεν πήγε από τον εύκολο δρόμο γιατί έτσι λειτουργεί μια ζωή ο Γιάννης Κούρος, ανοίγει δρόμο, δεν επαναπαύεται στις δάφνες του, αγωνίζεται με ψυχή λιονταριού έξω από συστήματα και μικρoσυμφέροντα, με γνώμονα την κατάκτηση του ανέφικτου.
Άλλωστε στη μακρόχρονη πορεία του έκανε πράξη το ευ αγωνίζεσθαι, θυσιάζοντας ανέσεις και προνόμια, για να είναι συνεπής με τις αξίες του.
Τον έχουν ονομάσει σύγχρονο Φειδιππίδη, έχει σπάσει πάνω από 160 φορές το παγκόσμιο ρεκόρ σε αγώνες μεγάλων αποστάσεων όπως τα 100 και τα 1.000 μίλια σε δρόμο αλλά και τα 1.000 χιλιόμετρα σε ανώμαλο έδαφος αλλά και σε δρόμο, γεγονός που οφειλόταν σε κάθε αγώνα εκτός από την εξαιρετική φυσική του κατάσταση και στο σπουδαίο πνεύμα του.
Φωτογραφία από το αρχείο του Γιάννη Κούρου
Επίσης, ο Γιάννης Κούρος κατέχει το ρεκόρ διάσχισης της απόστασης των 875 χιλιομέτρων από το Σίδνεϊ στη Μελβούρνη το 1985 τερματίζοντας σε 5 ημέρες, 5 ώρες, 7 λεπτά και 6 δευτερόλεπτα.
Είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι στις μέρες μας, που πραγματικά αξίζουν θαυμασμού και ένας από αυτούς είναι ο υπερμαραθωνοδρόμος- ultra runner Γιάννης Κούρος.
Για 20 χρόνια παρακολουθώ τους άθλους του στον στίβο της ζωής και στον αθλητισμό, τον θαυμάζω και τον σέβομαι για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του και για τα κατορθώματά του, που δοξάζουν την Ελλάδα στα πέρατα της γης και ποτέ στη διαδρομή δεν με έχει διαψεύσει.
Πώς προέκυψε η ιδέα για τον Φειδιππίδειο Άθλο
“Η ιδέα για τον Φειδιππίδειο Άθλο γεννήθηκε αμέσως μετά την παρθενική μου εμφάνιση και νίκη σε υπερμαραθώνια διοργάνωση με συναγωνισμό, αυτή του Αθήνα- Σπάρτη την 1/10/1983. Καίτοι οι τότε γνώσεις μου για το Φειδιππίδη ήταν ελλιπείς, εντούτοις ενοχλήθηκα τα μέγιστα όταν η αρχικά χαραγμένη από Άγγλους διαδρομή, μετά τον Ισθμό αντί για νότια πήγαινε δυτικά -ενώ η Σπάρτη βρίσκεται νότια- κι αφού λαθεμένα κατά τη γνώμη μου μάς κατηύθυναν στην Αρχαία Κόρινθο, στην πορεία μάς ανάγκασαν να πάμε και προς τα βόρεια, στον Άσσο Κορινθίας, δηλαδή στη θάλασσα του Κορινθιακού κόλπου, κατεύθυνση παντελώς άστοχη και ασύμφορη για τον αρχαίο δρομέα! Κι όλο αυτό, επειδή προς τα κει τους έδειξαν να πάνε οι πίνοντες τον καφέ τους κάτοικοι της Αρχαίας Κορίνθου ένα χρόνο πριν, προκειμένου να βρουν τον δημόσιο δρόμο κι όχι το μονοπάτι προς Νεμέα, αφού οι ερωτώντες οργανωτές ήταν με όχημα. Αυτό προκύπτει από ομολογία των πρώτων οργανωτών.
Από τη στιγμή που η πορεία έχει πάρει το δρόμο για Νεμέα, τότε αναγκαστικά δεν έχει άλλη διέξοδο από το να κατευθυνθεί στο λάθος βουνό (Αρτεμίσιο) κι όχι προς το σωστό (Παρθένιο), σύμφωνα με τη διαδρομή την οποία υποδηλώνει ο Ηρόδοτος.
Μετά το πέρας του πρώτου αγώνα Αθήνα – Σπάρτη προκλήθηκε μέσα μου τεράστιο ενδιαφέρον και δίψα για μελέτη και ανίχνευση έως ότου κατασταλάξω οριστικά ως προς την όλη διαδρομή του Φειδιππίδη, βασιζόμενος στις ιστορικές πηγές του Ηρόδοτου.
Φωτογραφίες από την συνάντησή μου με τον Γιάννη Κούρο, στον τάφο του οπλαρχηγού Καραΐσκάκη στη Σαλαμίνα
Η αυτοεξορία στην Αυστραλία
Πέρασαν πολλά χρόνια προπονήσεων και ανιχνευτικών δρομολογίων με ουσιαστικό στόχο να ανακαλύψω και να οριοθετήσω την πλησιέστερη ως προς την πιστότητα και την αυθεντικότητα διαδρομή.
Το γεγονός ότι στα τέλη της δεκαετίας του 80’ έμεινα άμισθος από την τότε εργασία μου στο στάδιο της Τρίπολης, κάτι που με εξανάγκασε σε αυτοεξορία στην Αυστραλία, δεν μού έδωσε την δυνατότητα να υλοποιήσω το Φειδιππίδειο εγχείρημα στις αρχές της δεκαετίας του 90’, όπως το είχα δρομολογήσει από το 1984 αναφορικά με την όλη πορεία της διαδρομής (Αθήνα – Σπάρτη – Αθήνα). Η συνεχιζόμενη αθλητική μου σταδιοδρομία στο χώρο τού ultrarunning κράτησε πολλές δεκαετίες και κατάφερα να βρω την ευκαιρία να υλοποιήσω το εγχείρημα αυτού του άθλου μαζί με άλλα έξι άτομα – 5 Έλληνες και 1 Αμερικανό-, τέλος του Σεπτεμβρίου 2005, λίγο πριν μεταβώ στην Αυστραλία, όπου κατέρριψα το δικό μου Παγκόσμιο Ρεκόρ των 6 ημερών από 1023,2 χλμ., με νέα επίδοση 1038,5 χλμ.
Φωτογραφία από το αρχείο του Γιάννη Κούρου
Το 2011 μού δόθηκε εκ νέου η ευκαιρία να τρέξω την από εμέ ήδη χαρτογραφημένη διαδρομή του Φειδιππίδειου Άθλου, αυτή τη φορά ορμώμενος κυρίως από εθνικούς λόγους. Η Ελλάδα δεχόταν ταπεινώσεις παντός τύπου από έξωθεν δυνάμεις με στόχο την εξαθλίωση των πολιτών της. Οδηγούμενος από πνεύμα αντίστασης σ΄αυτές τις ταπεινώσεις και θέλοντας να αφυπνίσω τον ελληνικό λαό, να δώσω κουράγιο και αγωνιστικό πνεύμα, έτρεξα συμβολικά και πάλι εξ ολοκλήρου τη διαδρομή Αθήνα- Σπάρτη- Αθήνα, με κάποιες βελτιώσεις ως προς την πιστότητα, οι οποίες όμως κατέστησαν ακόμα πιο δύσκολο το εγχείρημα σε σχέση με το 2005.
Κατά συνέπεια, είμαι ο μόνος που έχω τρέξει τον άθλο του Φειδιππίδη -και μάλιστα δύο φορές (2005 και 2011) σύμφωνα με τις παρακαταθήκες της ιστορικής καταγραφής. Ό,τι άλλο εμφανίζεται είναι η διαστρέβλωση του Sparta Athens London (Spart-Ath-Lon) ή η διπλή του παραχάραξη μετ’ επιστροφής.
Ι.Τ. Ίσως λίγοι από εμάς γνωρίζουν αυτό που γράφει ο Ηρόδοτος. Ας μιλήσουμε γι αυτό να μάθουν και οι Έλληνες αυτό που είπες στους Γάλλους.
Γ.Κ. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι άρχοντες της Αθήνας σκεπτόμενοι την επερχόμενη αναμέτρηση με τους Πέρσες στο Μαραθώνα, θεώρησαν φρόνιμο να έχουν και την σύμπραξη των Σπαρτιατών. Έτσι, ανέθεσαν στον γνωστό και επαγγελματία αγγελιαφόρο Φειδιππίδη, να μεταβεί τρέχοντας από την Αθήνα στη Σπάρτη, προκειμένου να πείσει τους άρχοντες της Σπάρτης να έρθουν με τον στρατό τους στην Αττική και να δώσουν από κοινού και με τους άλλους Έλληνες τη μάχη ενάντια στους Πέρσες.
Ο Φειδιππίδης, έφτασε στη Σπάρτη την επομένη της αναχώρησής του, χωρίς να έχει γίνει γνωστός ο χρόνος κάλυψης της διαδρομής. Μετά την έκκληση του Φειδιππίδη, οι άρχοντες λόγω των εορτών που ήταν σε εξέλιξη δήλωσαν ότι αδυνατούν να ανταποκριθούν άμεσα και έτσι, ο Φειδιππίδης πήρε τον δρόμο της επιστροφής προς Αθήνα μη έχοντας ενθαρρυντικά νέα.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει – υποδηλώνοντας και την διαδρομή-, ότι κατά την επιστροφή του ο Φειδιππίδης έκανε μία παύση στο Παρθένιο Όρος για να ξεκουραστεί και είδε στο όραμά του τον Αρκάδα Θεό Πάνα, ο οποίος του παραπονέθηκε πως δεν τον τιμούν οι Αθηναίοι. Αυτό το παράπονο μεταβιβάστηκε από τον Φειδιππίδη στους Αθηναίους, οι οποίοι άρχισαν να τον τιμούν και πάλι και έθεσαν σε λειτουργία στην Πνύκα το ναό του Πανός. Ο ναός αυτός, μέχρι και σήμερα, εξακολουθεί να υφίσταται στους πρόποδες του λόφου της Πνύκας.
Ανέφερα στο γαλλικό κανάλι, πως η ερμηνεία που δίνω στο όραμα του Φειδιππίδη κατά την επιστροφή του και ενώ διέσχιζε το Παρθένιο Όρος, οφείλεται στο γεγονός ότι πολλοί δρομείς υπερμαραθωνίων αποστάσεων, λόγω απώλειας των μεταλλικών αλάτων από την υπερβολική προσπάθεια, παθαίνουν hallucinations / παραισθήσεις.
Επίσης, έδωσα μια δική μου ερμηνεία του ονόματος του Φειδιππίδη, από τις λέξεις φείδομαι και ίππος. Θεωρώ ότι σημαίνει φείδομαι του ίππου (δηλαδή προστατεύω, λυπάμαι, δεν σπαταλώ, δεν το χρειάζομαι, γλιτώνω το άλογο), κάτι που απαντά σε όσους τυχόν αναρωτιούνται γιατί πήγε με τα πόδια στη Σπάρτη και όχι με άλογο και νομίζω ότι αποδεικνύει την αθλητική του ικανότητα σε διάρκεια και αντοχή.
Φωτογραφία από το αρχείο του Γιάννη Κούρου
Ένα άλλο στοιχείο που οφείλω να διευκρινίσω και να ερμηνεύσω γιατί ο Φειδιππίδης πέρασε από το Παρθένιο Όρος, στο οποίο για να μεταβεί κάποιος πρέπει να περάσει από την Αργολίδα, είναι το ότι οι αγγελιαφόροι κατά άγραφο νόμο θεωρούνταν «ιερά» πρόσωπα που δεν έπρεπε να ενοχλούνται ή να κακοποιούνται, αφού η ιδιότητά τους, τούς καθιστούσε ικανούς να περνούν και μέσα από μη φιλικά εδάφη, όπως εικάζεται ότι ήταν οι Αργείοι, οι οποίοι πήγαν με το μέρος των Περσών.
Στο σημείο αυτό, να πω επιπρόσθετα ότι ο Φειδιππίδης, δεν έφερε μάχιμο εξοπλισμό. Διαφορετικά, δε θα έφτανε στη Σπάρτη την επόμενη μέρα από την αναχώρησή του.
Όσον αφορά την αντίληψη για το ποιος είναι ο δρομέας που έχει τρέξει από τον Μαραθώνα στην Αθήνα για να αναγγείλει την νίκη των Ελλήνων, σίγουρα ΔΕΝ είναι ο Φειδιππίδης, κι αυτό τεκμαίρεται από το γεγονός ότι ο Ηρόδοτος ως πιο σύγχρονος των Περσικών πολέμων δεν κάνει καμία μνεία που να σχετίζεται ο Φειδιππίδης με τη μάχη του Μαραθώνα αυτή καθαυτή.
Οι μεταγενέστεροι ιστορικοί Πλούταρχος και Λουκιανός κάνουν αναφορές για το όνομα του δρομέα σε Ευκλή ή Θέρσιππο, γεγονός που έμμεσα και αυτό τεκμηριώνει ότι δεν είναι ο Φειδιππίδης.
Μία άλλη εκδοχή την οποία είχα διατυπώσει στο από το 1992 Νεοζηλανδέζικο documentary «A hero’s journey», όπου υποδύομαι τον ρόλο του Φειδιππίδη, είναι ότι ο δρομέας, που όπως ο θρύλος αναφέρει ότι ξεψύχησε φέρνοντας την είδηση « ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ», ίσως είναι στρατιώτης που μετείχε στη μάχη, είχε τραυματιστεί και με την επιπρόσθετη καταπόνηση από την πορεία, ξεψύχησε.
Επίσης στο γαλλικό κανάλι αναφέρθηκα στο ότι κατά τη διάρκεια της μάχης του Μαραθώνα, οι Έλληνες με την ιαχή “Παν-Παν” προκάλεσαν τρομερό φόβο στους Πέρσες κι έτσι εικάζεται ότι βγήκε η λέξη “πανικός”!
Ι.Τ. Πόση προετοιμασία και τι θυσίες χρειάζονται για να αναβιώσεις την διαδρομή του Φειδιππίδη;
Γ.Κ. Είναι άλλο πράγμα να προετοιμάζεται κάποιος για να πετύχει υψηλές επιδόσεις και άλλο πράγμα το να θέλει απλά να διανύσει μια απόσταση. Επειδή εμένα με ενδιέφεραν πάντα οι επιδόσεις, αφιέρωσα πάρα πολλά χρόνια για να ανιχνεύσω, να ανακαλύψω και να εφαρμόσω το δυναμικό που απαιτείται για να φτάσει κανείς να έχει τέλειο καρδιοαναπνευστικό σύστημα, όπως και λειτουργικότητα και ανθεκτικότητα στο μυοσκελετικό. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν εκατοντάδες παράμετροι που έχουν να κάνουν με το πνευματικό σκέλος του ανθρώπου, όπως είναι η διαχείριση της κόπωσης και του πόνου, η στρατηγική, ο σχεδιασμός και η έμπνευση προ και κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Εννοείται ότι χωρίς θυσίες σε βάρος άλλων δραστηριοτήτων της ζωής και χωρίς προσήλωση σε μεγάλους στόχους, δεν είναι δυνατόν να κάνεις ξεχωριστά επιτεύγματα.
Ι.Τ. Πώς πιστοποιείται ένα ρεκόρ σε ένα τόσο σπουδαίο αγώνισμα ;
Γ.Κ. Τα ρεκόρ που αναγνωρίζονται από τις Παγκόσμιες Ομοσπονδίες γίνονται μόνο κυκλικά (σε στίβο ή σε δρόμο).
Σε διαδρομές που είναι από σημείο σε σημείο δεν υπάρχουν ρεκόρ με την έννοια του Παγκόσμιου, Πανευρωπαϊκού κλπ. Υφίστανται μόνο ρεκόρ διαδρομής με την προϋπόθεση να παραμένει η διαδρομή αναλλοίωτη ως προς την απόσταση και ως προς την μορφολογία του εδάφους.
Ι.Τ. Τι σημαίνει για σένα να αναβιώσεις αυτό το μοναδικό σε παγκόσμιο επίπεδο αγώνα δρόμου;
Γ.Κ. Tο βασικό κίνητρο που με ώθησε στην αναβίωση αυτού του εγχειρήματος ήταν το ηθικό χρέος, πρωταρχικά προς τον Φειδιππίδη ώστε να αναδειχθεί το μέγεθος των σωματικών και ψυχικών ικανοτήτων του και κατά δεύτερο λόγο η ανάγκη να διορθωθεί ένα ιστορικό γεγονός. Παράλληλα, ήθελα να περάσει το μήνυμα πως δεν πρέπει να πλαστογραφούμε την ιστορία ανάλογα με την ικανότητά μας, αλλά με κάθε κόστος και κόπο να προσπαθούμε να φέρνουμε στην επικαιρότητα με τη μέγιστη πιστότητα ιστορικά δρώμενα, τονίζοντας τις εσωτερικές πανανθρώπινες αξίες.
Ι.Τ. Πώς προστατεύεται ο άθλος και πώς να ενημερώσουμε την κοινή γνώμη, όπως είναι χρέος στη μνήμη του Φειδιππίδη.
Γ.Κ. Είναι ασέβεια και ανέντιμο όταν πρόκειται για ιστορικές καταγραφές διαδρομών από αρχαίους δρομείς, να επιλέγεται η εύκολη σε βατότητα διαδρομή με ασφαλτόστρωση κλπ., τη στιγμή που δίπλα υφίσταται ο αρχαίος δρόμος ή το μονοπάτι.
Είναι θλιβερό όταν σήμερα με τόσα υπέρ – ένεκα της τεχνολογίας- να προωθείται η νοοτροπία της φυγοπονίας και προς δρομείς από μη ειδήμονες διοργανωτές, οι οποίοι διαστρεβλώνουν ιστορικές διαδρομές, μόνο και μόνο για να κάνουν εύκολα τη δουλειά τους και να ωφεληθούν με λιγότερη προσπάθεια και μεγαλύτερο κέρδος.
Η ενημέρωση του κοινού γίνεται μόνο με τη σωστή ως προς τη διαδρομή αναβίωση του άθλου και πάντα μέσα στις αρχές του ευ αγωνίζεσθαι.
Φωτογραφία από το αρχείο του Γιάννη Κούρου
Ι.Τ. Τι έχεις να πεις σε γυναίκες αθλήτριες, καθώς και σε ανθρώπους που τρέχουν και σε έχουν πρότυπο;
Γ.Κ. Οι γυναίκες από τη φύση τους έχουν κάποια προνόμια ψυχικής υφής, όπως είναι η υπομονή και η καρτερία καθώς και η ανοχή στο πόνο, τα οποία είναι άκρως απαραίτητα στους δρομείς αποστάσεων, κι αυτό τις βοηθάει κατά πολύ να βρεθούν κάπως ψηλότερα απ’ ό,τι η φυσική δυναμική επιτρέπει. Γενικότερα όμως, για όσους ασχολούνται με το τρέξιμο, είτε ως αναψυχή είτε με πιο απαιτητικές προσδοκίες, είναι να ακολουθούν τους κανόνες της έντιμης άθλησης και να μην λαμβάνουν μέρος σε κάθε τυχόν δρομικό δρώμενο, από τη στιγμή που στη χώρα μας έχουν εισέλθει αρκετοί παρείσακτοι καιροσκόποι, που μόνο τους μέλημα είναι να προβαίνουν σε καταστρατηγήσεις κανονισμών και σε παραγκωνισμό του ευ αγωνίζεσθαι, προκειμένου να υφαρπάξουν τον ιδρώτα όσων αθλούνται.
Το τρέξιμο κάνει καλό στην υγεία, μα δεν πρέπει να είναι η μόνη μας δραστηριότητα. Γι’ αυτό, εκτιμώ περισσότερο τα άτομα που καλλιεργούν και τον πνευματικό τους κόσμο.
Επιπρόσθετα, η διατήρηση της φυσικής κατάστασης με στόχο έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής είναι υγεία, ενώ η εμμονική συλλογή ενός αριθμού από δρομικές δραστηριότητες, καθώς και η συλλογή από τα -είτε επ’ αμοιβή είτε όχι- προερχόμενα από αυτές αναμνηστικά, κάθε άλλο παρά υγεία είναι. Ο εναρμονισμένος άνθρωπος πρέπει να απολαμβάνει αυτό που κάνει κι όχι να υποφέρει ή να υπόκειται σε στρες μιμούμενος τους διπλανούς του.
Το τρέξιμο έχει ως αποστολή να κάνει τη ζωή μας πιο όμορφη και όχι πιο εξαρτημένη, όπως καταλήγει για ορισμένους.
Ι.Τ. Τρέχεις με τα χρώματα της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο και συνδέεις τον Ελληνισμό με όλες τις χώρες που διακρίνεσαι, έχεις πρωτιά και στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, όπως τον ονόμασαν που φέτος δίνει ιδιαίτερο μετάλλιο και μήνυμα Ειρήνης. Είναι σημαντικό να τρέχεις για αξίες σε εποχές που καταστρατηγούνται μαζί με τα ανθρώπινα δικαιώματα στον πόλεμο. Το δικό σου μήνυμα για την φετινή διοργάνωση;
Γ.Κ. Χαίρομαι που η εν γένει διαδρομή μου αναπτερώνει τον απανταχού ελληνισμό. Ο Μαραθώνιος της Αθήνας είναι ο αρχαιότερος στον κόσμο κι απ’ την πλευρά μου τον έτρεχα ανελειπώς απ το 1977 έως και το 1983, ενώ το 1981 ήμουν ο νικητής και επανήλθα για άλλες τρεις συνεχόμενες χρονιές από το 2005 έως το 2007.
Η ειρήνη είναι η ατελεύτητη αναγκαιότητα μέσω της οποίας ανθίζει και εξελίσεται ο πολιτισμός. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν πρωτοπόρος ειρηνοποιός της σύγχρονης ιστορίας μας. Κορυφαίες στιγμές του πολιτισμού είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα που εμπεριέχουν αξίες και αρετές.
Απόλυτη ειρήνη δεν είχε ποτέ η οικουμένη κι έχει πολύ ultra δρόμο ακόμα για να έρθει…. Και δεν είναι μόνο ότι πρέπει πρώτα να περάσει από τις καρδιές των ανθρώπων, αλλά το πιο απίθανο είναι να αφεθεί να υφίσταται από τους δαιμονοκρατούμενους πολιτικάντηδες. Γιάννης Κούρος, αποφθέγματα, 07/08/23
Ι.Τ. Τέλος να μιλήσουμε για την διάδοση του αθλητικού ιδεώδους στους νέους, γιατί πρόσφατα βρέθηκες στο 1ου Δημοτικό Σχολείο Τρίπολης και σε ένα λύκειο στο Πουλημενάκειο Γυμνασίο και Λύκειο Γερακίου. 180 μαθητές σε άκουγαν με προσοχή και έθεσαν ερωτήσεις. Τι σημαίνει αυτό για σένα, η επαφή σου με τα παιδιά;
Γ.Κ. Με μεγάλη χαρά ανταποκρίνομαι σε προσκλήσεις σχολείων, προκειμένου να μεταλαμπαδεύσουμε γνώσεις και εμπειρίες από τον αθλητισμό και είναι μεγάλο όφελος η νεολαία να ασχολείται με την άθληση.
Οι διαχρονικές αξίες σού δίνουν νόημα να ζεις και να είσαι μάχιμος! Γιάννης Κούρος Αποφθέγματα, Σολωμός Κορινθίας, 08/10/23
Άλλο να τρέχεις, άλλο να φτάνεις, άλλο να κερδίζεις, άλλο να χάνεις, κι άλλο τα πάντα να υπερβαίνεις!
Μα το παράδοξο όλων είναι η σισύφια υφή της σύγχρονης ζωής:
“να τρέχεις και να μη φτάνεις!”
Γιάννης Κούρος, Αποφθέγματα, Τρίπολη, 15/12/24
Πηγή: Το εξαήμερο του αιώνα (Γ. Κούρος) Body in Balance.gr
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στη στήλη “Ιφιγένεια εν Αθήναις” στο Infowoman.gr, 11Νοεμβρίου 2023
Αλλαγές, προσθήκες φωτογραφιών και εμπλουτισμός του άρθρου, έγιναν 27 Ιανουαρίου 2025